سرمایه گذاری استارتاپی اقدامی است برای سرمایه گذاری در یک شرکت در مراحل اولیه. فراتر از مشارکت بنیانگذاران، برخی از استارت آپ ها سرمایه گذاری بیشتری را در برخی یا چند مرحله از رشد خود افزایش می دهند. همه استارت‌آپ‌هایی که تلاش می‌کنند سرمایه‌گذاری کنند، در جمع‌آوری سرمایه موفق نیستند.سرمایه‌گذاری مخاطره‌آمیز زیرمجموعه‌ای از سهام خصوصی است که در آن سرمایه‌گذاران خارجی استارت‌آپ‌هایی در مقیاس کوچک را که پتانسیل رشد بالایی در بلندمدت دارند، تامین مالی می‌کنند.

سرمایه مخاطره آمیز پول اختراعی است که در مشاغل جوانی سرمایه گذاری می شود که سابقه تاریخی ندارند. معمولاً کسب و کار سرمایه گذاری خطرپذیر بسیار پرخطر است، اما در عین حال می توان انتظار بازده بالایی نیز داشت. در ایالات متحده، کسب وجوه برای استارت‌آپ‌ها در نتیجه قانون مشاغل آسان‌تر شد.قبل از ظهور سرمایه‌گذاری جمعی سهام، شکلی از سرمایه‌گذاری آنلاین که در چندین کشور قانونی شده است، استارت‌آپ‌ها خودشان را به عنوان فرصت‌های سرمایه‌گذاری برای عموم مردم تبلیغ نمی‌کردند، مگر اینکه ابتدا مجوز عرضه عمومی اولیه (IPO) را از رگولاتورها دریافت کنند. که معمولا شامل فهرست شدن اوراق بهادار استارتاپ در بورس اوراق بهادار است.

امروزه، اشکال جایگزین زیادی از IPO وجود دارد که معمولاً توسط استارت‌آپ‌ها و مروجین استارت‌آپ استفاده می‌شود که شامل فهرست مبادلات نمی‌شود، بنابراین ممکن است از برخی تعهدات مربوط به انطباق با مقررات، از جمله افشای دوره‌ای اجباری اطلاعات مالی و بحث واقعی درباره شرایط کسب‌وکار توسط مدیریت که سرمایه‌گذاران است، اجتناب کنند. و سرمایه گذاران بالقوه به طور معمول از شرکت های دولتی ثبت شده دریافت می کنند. در طول دهه گذشته، اروپا صحنه استارت‌آپ سریعی را ایجاد کرده است که بازیگران جهانی از جمله بیش از 70 تک شاخ را به وجود آورده است و بیش از دو میلیون شغل ایجاد کرده است. سرمایه گذاری در استارت آپ های اروپایی بین سال های 2010 تا 2020 شش برابر شد و به حدود 40 میلیارد یورو رسید.اروپا در پرورش شرکت‌های جوان به دلیل ناکامی در حمایت از توسعه آن‌ها و تبدیل شدن به رهبران صنعت، کار ضعیف‌تری را انجام می‌دهد.

سپس استارت‌آپ‌های اروپایی امیدوارکننده برای جمع‌آوری سرمایه لازم برای توسعه و بلوغ تلاش می‌کنند. آنها مجبورند یا به بازارهای عمیق سرمایه ایالات متحده نقل مکان کنند یا خود را به رقبای بزرگتر با امکانات مالی بیشتر بفروشند. در نتیجه، شرکت‌های نوپا در ایالات متحده معمولاً می‌توانند پول بسیار بیشتری جذب کنند – تا پنج برابر بیشتر از اروپا. سرمایه‌گذاران عموماً بیشتر جذب آن شرکت‌های جدید می‌شوند که با تیم هم‌بنیان‌گذار قوی‌شان، نمایه «ریسک/پاداش» متعادل (که در آن ریسک بالا به دلیل نوآوری‌های آزمایش‌نشده و مخل با بازده بالقوه بالا متعادل می‌شود) و «مقیاس‌پذیری» متمایز می‌شوند. (احتمال اینکه یک استارت آپ بتواند فعالیت های خود را با ارائه خدمات به بازارهای بیشتر یا مشتریان بیشتر گسترش دهد).

استارت آپ های جذاب عموماً هزینه های پایین تری دارند (تامین مالی استارتاپ ها توسط بنیانگذاران)، ریسک بالاتر و بازده بالقوه بالاتری دارند. روی سرمایه گذاری استارت‌آپ‌های موفق معمولاً مقیاس‌پذیرتر از یک کسب‌وکار مستقر هستند، به این معنا که استارت‌آپ با سرمایه‌گذاری محدود سرمایه، نیروی کار یا زمین، پتانسیل رشد سریع‌تری را دارد. برای بزرگ‌ترین موفقیت‌های استارت‌آپ،در حالی که در عین حال بسیاری از کارآفرینان و سرمایه‌گذاران سریال آن را یکی از سخت‌ترین چیزها برای تسلط بر آن می‌دانند. استارت آپ ها گزینه های مختلفی برای تامین مالی دارند. وام دهندگان تأمین مالی مبتنی بر درآمد می توانند با ارائه سرمایه رشد غیر کاهش دهنده در ازای درصدی از درآمد ماهانه به شرکت های نوپا کمک کنند.

شرکت‌های سرمایه‌گذاری مخاطره‌آمیز و سرمایه‌گذاران فرشته ممکن است به شرکت‌های استارت‌آپ کمک کنند تا شروع به فعالیت کنند و پول اولیه را با سهام شرکت مبادله کنند. سرمایه گذاران خطرپذیر و سرمایه گذاران فرشته برای طیف وسیعی از استارت آپ ها (پرتفولیو) تامین مالی می کنند، با این انتظار که تعداد بسیار کمی از استارت آپ ها قابل دوام و کسب درآمد باشند. با این حال، در عمل، بسیاری از استارت‌آپ‌ها در ابتدا توسط خود بنیانگذاران با استفاده از «bootstrapping» تأمین مالی می‌شوند، که در آن وام‌ها یا هدایای پولی از دوستان و خانواده با پس‌انداز و بدهی کارت اعتباری برای تأمین مالی سرمایه‌گذاری ترکیب می‌شود. فاکتورینگ یکی دیگر از گزینه‌ها است، اگرچه مختص استارت‌آپ‌ها نیست.

سایر فرصت‌های تأمین مالی شامل اشکال مختلف تأمین مالی جمعی، برای مثال تأمین مالی جمعی سهام،  است که در آن استارت‌آپ به دنبال تأمین مالی از تعداد زیادی از افراد است، معمولاً با ارائه ایده خود در اینترنت. استارت‌آپ‌ها می‌توانند از طریق ذینفعان درگیرتر، مانند استودیوهای استارت‌آپ، بودجه دریافت کنند. استودیوهای استارت‌آپ برای حمایت از کسب‌وکار از طریق راه‌اندازی موفقیت‌آمیز بودجه تامین می‌کنند، اما آنها همچنین پشتیبانی عملیاتی گسترده‌ای مانند منابع انسانی، امور مالی و حسابداری، بازاریابی و توسعه محصول را برای افزایش احتمال موفقیت و افزایش رشد ارائه می‌کنند.

سرمایه‌گذاری استارت‌آپ‌ها بسته به نیاز مالی آنها و مرحله رشد شرکت، از طریق دورهای از پیش تعیین شده تامین می‌شود. سرمایه گذاری استارت آپی به طور کلی به شش مرحله تقسیم می شود بودجه فرشته تامین مالی بذر پیش سری A سری B سری C,D سری E، F و فراتر از

ضرورت تامین مالی

در حالی که برخی از کارآفرینان (بالقوه) بر این باورند که نمی توانند یک شرکت را بدون تامین مالی از VC، Angel و غیره راه اندازی کنند که اینطور نیست. در واقع، بسیاری از کارآفرینان، از جمله بنیانگذاران MailChimp، Shopify و ShutterStock، کسب‌وکارهای موفقی را بدون سرمایه ایجاد کرده‌اند.

ارزش گذاری ها

اگر ارزش یک شرکت بر اساس فناوری آن باشد، اغلب برای صاحبان کسب و کار به همان اندازه مهم است که برای ایده خود از مالکیت معنوی محافظت کنند. مجله خبری اکونومیست تخمین زد که تا 75 درصد از ارزش شرکت های دولتی ایالات متحده اکنون بر اساس مالکیت معنوی آنها است (از 40 درصد در سال 1980). اغلب، 100٪ از ارزش یک شرکت استارتاپ کوچک بر اساس مالکیت معنوی آن است.

به این ترتیب، برای شرکت‌های استارت‌آپ فناوری‌محور مهم است که هر چه زودتر یک استراتژی مناسب برای حفاظت از سرمایه فکری خود ایجاد کنند. شرکت‌های نوپا، به‌ویژه آن‌هایی که با فناوری‌های جدید مرتبط هستند، گاهی بازدهی هنگفتی را برای سازندگان و سرمایه‌گذاران خود به ارمغان می‌آورند – نمونه‌ای از این دست، گوگل است که سازندگانش از طریق مالکیت سهام و گزینه‌های خود میلیاردر شدند.

دورهای سرمایه گذاری

هنگام سرمایه گذاری در یک استارتاپ، مراحل مختلفی وجود دارد که سرمایه گذار می تواند در آن شرکت کند. دور اول دور دانه نامیده می شود. مرحله اولیه به طور کلی زمانی است که استارت آپ هنوز در مراحل اولیه اجرا است، زمانی که محصول آنها هنوز در مرحله نمونه اولیه است. احتمالاً هنوز هیچ داده عملکرد یا وضعیت مالی مثبتی وجود ندارد. بنابراین، سرمایه گذاران بر قدرت ایده و تیم در محل تکیه می کنند. در این سطح، دوستان خانوادگی و سرمایه گذاران فرشته کسانی هستند که شرکت خواهند کرد. در این مرحله سطح ریسک و بازده در بالاترین حد خود قرار دارد.

دور بعدی سری A نامیده می شود. در این مرحله، شرکت در حال حاضر کشش دارد و ممکن است درآمد داشته باشد. در دور سری A، شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر در کنار فرشتگان یا سرمایه‌گذاران ابر فرشته شرکت خواهند کرد. دورهای بعدی سری B، C و D هستند. این سه دور، آنهایی هستند که به سمت عرضه اولیه عمومی (IPO) منتهی می شوند. شرکت‌های سرمایه‌گذاری مخاطره‌آمیز و شرکت‌های سهام خصوصی شرکت خواهند کرد.

سری B: شرکت ها در حال تولید درآمد ثابت هستند اما باید برای پاسخگویی به تقاضای رو به رشد مقیاس خود را افزایش دهند. سری C & D: شرکت‌هایی با عملکرد مالی قوی که به دنبال گسترش به بازارهای جدید، توسعه محصولات جدید، خرید و/یا آماده‌سازی برای IPO هستند.